Hola pola! Vanmorgen werd ik wakker van gekletter tegen het raam en een woelige wind die mijn slaapkamerraam wilde open duwen.
Stormweer vandaag! Spannend!
Een lekker warm kopje koffie, een melkboterhammetje met kaas, een broodje met nutella, kleren aan en naar buiten maar.
Mijn gps moest mij leiden naar een nieuwe school boven op een berg omringd door heerlijk groen.  Bergop, bergaf, trappen op, trappen af.
Daar aangekomen kon ik genieten van een sprookjesachtig uitzicht. Als je goed keek, zag je zelfs de zee in de verte.  Ring ring,, de poort ging open en wederom werden we met veel enthousiasme ontvangen in de nieuwe school.
De directrie maakte ons wegwijs in haar ecoschool ( de vlag ervan hing buiten te wapperen aan een vlaggenmast ) en stelde de leerkrachten en leerlingen voor.  In de ontvangsthal stootte mijn hazenhoofdje zonder te weten wat het was tegen iets blauw.  Ik keek op en zag een regendruppel gemaakt van papier- maché.  De mascotte van de school.  Super leuk!  Als je goed kijkt ,heeft de mascotte een pen en een boekje vast waarin hij opschrijft wat de planeet mooier maakt.
Wederom heeft deze school 2 kleuterklasjes met 3,4 en 5 jarigen en 2 graadklassen (1ste, 2de lj en 3de, 4de lj ).
Aan de kleuterklasjes aangekomen, zag ik de natte regenjassen mooi naast elkaar op een waslijn hangen. Leuke crocs stonden onder het bankje, in de gang, klaar om in klas aan te doen.  Zo houden ze de klas netjes en proper.  Spijtig dat mijn hazenvoetjes  niet in die mooie kleine crocjes pasten.
Op de eerste verdieping ontdekte ik de klas van juf Louise waar het eerste en het tweede leerjaar samen zaten.  Ook de klas van meester Fernando was op de eerste verdieping waar het derde en vierde leerjaar samen zaten.  Meester Fernando vertelde me dat ze zo blijven samen zitten tot het zesde leerjaar.  Als het mogelijk was,  zat een leerling altijd naast een andere leerling van het andere leerjaar.  Vb. Antonio (1ste lj. zit naast Alfonso van het 2de lj ) .   
Oef, na zoveel luisteren, praten, foto’s maken en alles opslaan in mijn klein hazenhoofdje, kan ik wel wat beweging gebruiken. Een turnles zou ik wel zien zitten met een leuke turnjuf of meester.
“Sorry, die hebben we niet”, zei de directrice , wij hebben ook geen turnzaal.  Lucky we in Stal.  De leerkrachten gaven zelf turnen ongeveer 2 keer in de week.  Omdat meestal de zon schijnt in Portugal turnen ze buiten.
‘S Middags kregen de leerlingen  ook in deze school een lekker en gezonde maaltijd zoals in de vorige school aan de kust.  En ik mocht wederom meesmullen.  De eetzaal zag er een beetje sober uit ,maar wordt binnenkort  met grote en met veel kleurenpracht versierde kunstwerken van al de klassen opgefleurd.
Het regende nog altijd pijpenstelen en de kinderen mochten in de klas zich bezig houden met lezen, spelletjes spelen,…  Ze zijn hier heel zelfstandig , hebben verantwoordelijkheidszin en helpen elkaar indien nodig blijkt.  Fantastisch, formidabel.
Het was een dag waar de kinderen en ik veel geleerd en gewerkt hebben.
Tijd om te gaan spelen op de speelplaats.  Joepi!  Ik kan schommelen, eten koken, muziek maken, voetballen, klimmen,… en zelfs de planten water geven met een gietertje in eigengemaakte plantenbakken.
Maar met dit stormweer is dit niet nodig.
Het gaat er hier heel gemoedelijk en rustig aan toe.
Ik heb de hele dag geen bel gehoord aan mijn zachte lange oortjes.  Heerlijk!
15.15 uur, tijd om naar huis te gaan, behalve de kinderen die langer moeten blijven .
En plots zie ik een turnjuf opdagen die toch nog wat gymnastiek komt geven.  Of toch niet, omdat het regent….. pffff   Ze kan enkel toezicht doen.  Al het materiaal dat ze kan gebruiken hangt onder het afdak buiten.
Oef, we zijn moe van al deze vele indrukken en besloten wat op verkenning te gaan buiten de school in de kleurrijke stad Sintra.  De regendruppels waren gereduceerd tot ongeveer 100 per minuut en ik besloot om een prachtig paleis te gaan bezoeken.  Er zijn hier zeven paleizen.
Bergop, bergaf, trappen op, trappen af.  De zweetdruppeltjes verzamelden zich 1 voor 1 op mijn klein voorhoofdje samen met de regen.
Wow het Quinta  Da Regaleire paleis verscheen in mijn periferisch gezichtsveld.
Ik voelde mij al dadelijk een hazenprins met alle verhalen erbij.  Hahaha.  Snik, maar wat had ik een pech.  Door het slechte weer waren alle paleizen gesloten.  Dan ga ik die uitstap maar verplaatsten in mijn agenda, want dit wil ik nog wel zien voor ik op bezoek ga naar een andere school.
Plots stopte er een politiewagen voor ons aan de bushalte en we deden een gezellig praatje met de agenten.  Zij vertelden ons ook het nieuws dat al de paleizen gesloten waren maar dat we nog naar Cabo da Rocca konden gaan per bus.  Het uiterste punt van Europa aan de westkust.
Zo gezegd zo gedaan.  Wind wind, regen regen, maar wat een uitzicht!
Super, top, genieten maar!
Met de bus een half uurtje terug. Mijn, deze morgen zo heldere oogjes vielen toe en samen met de motor van de bus ronkte ik tot aan onze verblijfplaats in Sintra.
Moe maar voldaan kroop ik mijn bedje in.  Slaap lekker en tot morgen. Zzzzzz
 
 

          
Voorzichtig doe ik 1 oog open en dan nog een.  Een lief zonnestraaltje komt me tegemoet door een klein spleetje van het raamkozijn.  Ik strek mijn hazenbeentjes uit. 
Hello new day! Here I come! 
Een heerlijk ontbijtje, snel mijn hazenschoentjes aan en I begin a beautiful walk to the school of Sintra. Mijn oortjes wapperen zalig in de wind en in de rugzak van juf Heidi zit ik lekker warm. 
Ja ja, mijn Engels begint  ook al beter te lukken 😊 😊 
Ring Ring, de poort gaat weer open voor ons. Aha, hier groeit ook een okkernotenboom zoals bij ons in de school.  Juf Heidi begint al snel  okkernoten te rapen. ‘ Food fort he brains’, zegt ze. 
Spijtig, het is mijn laatste dag in deze school, snik snik. Wat heb ik weer veel gezien, beleefd, geleerd, nieuwe mensen ontmoet en genoten. 
Hop hop hop, meester Fernando aan de top! 
Hij gaat turnles geven buiten. Joepie de poepie! De kinderen vinden het heerlijk. 
Hij speelt het spel levend voetbal tot een stortbui roet in het eten gooit.  Snel terug naar binnen.  Ik vind het een leuk spel om ook eens te proberen in onze Picardschool.  Ik sla het op waar nog een beetje plaats is in mijn klein hazengeheugen. 
Etenstijd! Het wordt rijst met kippengyros en een glaasje water.  Hmmmm.  Nog een koffietje met  Belgisch lekkernij dat ik speciaal had meegebracht from Belgium and up we go. 
Meester Fernando neemt ons nog even mee naar het mooie centrum van Sintra en vertelt ons boeiende historische verhalen over de schitterende stad met al haar paleizen.  Nog snel een plaatselijke zoete lekkernij van de bakker kopen voor de avond en back to the school at 2 a clock. 
Het is vrijdag, een dag waar de kinderen medezeggenschap  hebben over alles wat er gaat gebeuren die dag.  Bij meester Fernando kiezen ze voor art en bij juf Louise om te knutselen met plasticine. Het project ging over groenten en fruit dus werden er groenten en fruit geboetseerd. 
De allerkleinsten hadden lekkere appelmoes gemaakt en mochten  deze mee naar huis nemen.  Een stukje taart van een jarige en een stukje bananencake van de directrice mochten we ook nog proeven. 
Man man, mijn buikje ziet er al rond en gezond uit hier 😊 
Wat word ik hier toch verwend samen met juf Mariella en juf Heidi. 
15.20 uur, bij mondjesmaat vertrekken de leerlingen 1 voor 1 naar huis.  Ja hoor, nog altijd geen bel gehoord these 2 wonderful days. 
Time om samen met de directrice  nog wat sightseeing te gaan doen in de omgeving. Wow, I see a beautiful rock with a hole in it, a fantastic view up a mountain and a lovely beach….. 
Na dit alles grommelt mijn maagje wel een beetje.  Een lekker local gerechtje zou nu wel graag de weg naar mijn mond en maagje vinden. 
Zo gezegd zo gedaan. De directrice en juf Paula, de zorgjuf gingen met ons mee naar een plaatselijk klein restaurantje.  Een heerlijke geur kwam ons tegemoet en glipte in mijn neusje toen we naar binnen gingen.. 
Wat hebben we lekker gegeten met onze ogen, neus en smaakpapillen. Gedronken, veel gepraat en veel gelachen. 
Samen met juf Heidi , juf Mariella en het hele schoolteam hebben we een heerlijke tijd beleefd in de school in Sintra.  Maar aan mooie belevenissen komt ook een einde en het was tijd om afscheid te nemen…..   Surprise!  We krijgen een afscheidscadeautje. 
Nieuwsgierig doe ik het open met mijn kleine hazenpootje en wat zie ik daar?  Een hele mooie tas versierd met het logo van de school en gepersonaliseerd met onze naam erop.  Hiermee ga ik pronken op de Picardschool….. 
Morgen en overmorgen ga ik de stad zo veel mogelijk verkennen en zo veel mogelijk paleizen bezoeken.  Ikzelf en juf Heidi vinden dit geweldig.  We hebben er samen een passie voor. 
Toedeloe!!!