Pech voor vertrek
Hallo allemaal, Hero hier! Het waren weer hele drukke dagen… Juf Heidi, die mij en meester Jasper mee op avontuur zou nemen, kon plots niet meer mee gaan. Vier dagen voor vertrek is juf Heidi gevallen en kan ze spijtig genoeg niet mee op ontdekking in Kroatië.
Daar moest ik toch wel eventjes van gaan zitten. Gelukkig heeft mevrouw directeur een oplossing kunnen bedenken en mag juf Annick met ons mee op reis. Onze koffers zijn gepakt en we zijn klaar om te vertrekken.
Tot snel! Hero
En ik vlieg, vlieg, vlieg... als een hero door de lucht...
Hoi allemaal, hier ben ik dan eindelijk… in Kroatië! Zo spannend, zeg!
Wat was me dat een hele tocht om hier te geraken. Gelukkig had ik juf Annick en meester Jasper bij me, anders was ik er nooit geraakt.
Mijn dagje begon erg goed. Ik werd opgepikt en naar de luchthaven gebracht door mevrouw de directeur. Dat was een leuke autorit. Op de luchthaven was het toch wat zoeken. Eerst door verschillende controles en dan maar wachten op het vliegtuig. Dat laatste duurde wel wat lang, want het vliegtuig had meteen al wat vertraging. Toen we eindelijk konden instappen bij Ryanair stonden we met grote ogen op een ander vliegtuig te kijken. Met een bang hartje zijn we toch maar ingestapt. De vlucht bracht ons gelukkig wel naar Kroatië. Wat hebben meester Jasper en juf Annick toch liggen snurken naast mij.
Eenmaal in Zagreb aangekomen, kregen we de sleutel van de auto en konden we naar Varazdin vertrekken. Na een uurtje rijden stonden we voor ons appartementje. Onze buikjes begonnen toen wel stevig te rommelen. Snel naar de winkel om wat heerlijke lokale gerechtjes te halen. Wat heb ik daar gelachen aan tafel! Er bleken toch wel wat speciale dingen tussen te zitten. Meester Jasper en juf Annick zullen toch nog wat moeten leren over de Kroatische keuken voor ik mee wil eten.
Doodmoe van een lange reis ga ik nu mijn bedje in. Morgenvroeg ga ik voor de eerste keer naar school hier. Spannend!!!
Mijn eerste schooldag
Na een korte nacht bij meester Jasper op de kamer vertrokken we alle drie met bevende voetjes naar de lagere school in Varazdin. Hier zullen we een hele week leuke lessen en activiteiten meevolgen. We werden meteen zeer goed ontvangen door juf Dijana en de directeur van de school. We kregen een rondleiding doorheen de school en konden genieten van een tasje koffie/thee met verschillende typisch Kroatische koekjes. Die kwamen ons opeens zeer bekend voor...deze keer niet in de oven hé, meester Jasper. 😅
Het was niet zomaar een maandag, maar internationale stropdassendag. Nog nooooooit van gehoord. Leerlingen van het eerste middelbaar vertelden de geschiedenis over deze speciale dag. Het was toch wat raar, iedereen met een das, maar daar hadden de derdeklassers goed over nagedacht. Zo kreeg we allemaal na de presentatie een das met de Belgische vlag. Een beter ontvangst konden we niet krijgen. Weg met de zenuwen.
Samen met de juf en de kinderen van het derde leerjaar gingen we de stad verkennen. Nog even de jas oppikken en snel naar buiten… of dat dachten we. Wat is dat een grote school. Het leek wel een echt doolhof. We hebben zelfs hulp moeten vragen om onze jas en rugzak terug te vinden. Mijn kleine voetjes kunnen deze wandeling niet maken zonder even te rusten in de rugzak.
De wandeling was heeeeeel leerrijk en erg mooi. Omdat de juf in het Kroatisch lesgaf en wij er niets van begrepen, kregen we twee tolken mee. Geloof je het, deze meisjes waren nog maar 13 jaar, maar spraken vloeiend Engels. Wat was dat fijn om naar te luisteren.
Halverwege de wandeling bleven de kinderen plots op de stoep staan. De juf verdween in een plaatselijk bakkerijtje en kwam met twee typisch lokale gebakjes naar buiten speciaal voor juf Annick en meester Jasper. Wat hebben ze gesmuld. Het viel me op hoe goed de kinderen luisterden tijdens deze wandeling.
Wist je dat we onderweg plots bezoek kregen van de plaatselijke krant die graag een foto wilde maken van ons allemaal. Wauuuw, ik word beroemd! Even later kwam er opeens een bekende Kroatische componist voorbij. Wist hij misschien dat de juf en meester gisterenavond de tv niet aan kregen op ons appartementje???? 😂 Dat zal vandaag toch wat anders zijn... Ik kreeg een CD'tje van hem om vanavond te beluisteren!
Moe, maar tevreden keerden we terug naar die reusachtige school. Enkele kinderen van het eerste middelbaar hadden nog een leuke presentatie voorbereid om hun school voor te stellen. Daarna werd onze Engelse kennis op de proef gesteld. Er kwamen enorm veel vragen over onze school in België. Daar wist ik even geen antwoord op. Pfffff…goed dat ik de juf en meester bij had.
Met dit mooie weer moest ik toch even een dutje doen, terwijl juf Annick en meester Jasper nog wat moesten werken. Maar ik ben niet bang… helemaal uitgeslapen ga ik straks weer op pad! Tot weldra!
Dober dan, jaja je hoort het goed. Ondertussen kunnen we al een woordje Kroatisch spreken.
Vandaag heb ik me weer heel erg geamuseerd. In de ochtend mochten we mee op herfstwandeling met het tweede leerjaar en dat volledig in het Kroatisch. Lastig hoor als je maar 1 woordje kent. 😂
Toch hebben we heel wat bijgeleerd uit deze wandeling. Wist je dat ze leren over de natuur en tegelijkertijd ook bezig zijn met verkeer, rekenen, taal, zingen, bewegen, wegen,… Wat een beleving was dat! Bij het bezoek aan de lokale markt waren de mensen heel erg vriendelijk. We kregen allemaal enkele mandarijntjes en mochten geroosterde pompoenpitten proeven. Hmmmm, was dat even smullen! Wat me heel erg opviel was dat de kinderen heel flink per 2 bleven lopen en raar maar waar bij een vraag steken de kinderen 2 vingers in de lucht.
Na een stevige wandeling van ongeveer 6 kilometer kwamen we terug aan de school en dat zonder geklaag of gezeur. Pssstttt, ik heb toch even mogen rusten in de rugzak van juf Annick hoor, met mijn korte beentjes…
Eenmaal terug op school was het tijd om ons hoofd even leeg te maken. De kinderen krijgen hier enkele keren per maand een lesje Mindfulness. Een mondje vol, zeg! Eigenlijk wil dit zeggen dat je volledig tot rust komt en al je zintuigen leert gebruiken. Meester Jasper viel er bijna van in slaap. 😊 Tijdens deze les mochten de kinderen van het middelbaar samenwerken met een kindje van het 2e leerjaar. Iedereen kreeg er een matje om leuke en ontspannende oefeningen op te doen.
Tot slot mochten we nog even een lesje Engels meevolgen in het 2e middelbaar. Was ik toch even geschrokken hoe groot en flink die waren. Wat fijn om eens een lesje Engels mee te volgen, want dat ben ik nog niet gewoon.
Nadat we even de beentjes omhoog hadden gelegd in ons appartementje ben ik samen met meester Jasper en juf Annick nog een heel leuk museum gaan bezoeken. In het museum waren allemaal kleine opgezette beestjes te zien. Dat kriebelde wel even aan mijn oren... zoveel insecten...brrrr...kriebelbeestjes. Tegen de avond hadden we nog wat tijd om te genieten van het warme zonnetje. We zochten een gezellig terrasje aan het kasteel en bestelde een heerlijk drankje. Bij het bestellen schrokken we toch wel eventjes toen onze buurvrouw ons in het Nederlands aansprak. Wat gek om onze taal nog eens te horen. De tijd vloog voorbij tijdens een leuk gesprekje over Kroatië en België. Wat een grote verrassing was dat! Zeker toen we onze rekening vroegen en die al betaald bleek te zijn.
Wat leuk om zoveel nieuwe vrienden te maken!
We genieten nog even van een lekkere maaltijd uit onze oven en dan stilletjes aan mijn pyjama aan. Morgen wordt een hele lange, drukke, maar zeer bijzondere dag. Ik weet nog niet of ik morgen tijd ga hebben om mijn verhaal te vertellen, maar je hoort snel weer van me!
Vele groetjes
Hero
Bok!
Weer een ander woordje geleerd om ‘hallo’ te zeggen. De meester en juf dachten eerst dat ze ‘boe’ riepen toen de deur bij het appartementje openging en een buurvrouw heel luid ‘bok’ riep. Ik schrok ook wel hoor! Ik verstopte me snel even in de rugzak… maar stiekem moest ik ook wel wat
lachen.
Wat was het gisteren een laaaaaannnnggggge dag. Ik moest heel vroeg mijn bedje uit om naar school te vertrekken. Ik heb toen zelfs de zon in de bus zien opkomen. Gelukkig mocht ik mijn oogjes samen met meester Jasper nog even toe doen in de bus. Volgens juf Annick hebben meester Jasper en ik
toch wel een beetje een ochtendhumeur. Maar dat gaat wel voorbij hoor. Na een rit van een uur of twee stopte de bus in de buurt van Zagreb om aan onze sportieve dag te beginnen.
Ik moest wel eerst nog een half uurtje bergop wandelen. Ik mocht gelukkig weer in de rugzak zitten. Wat ben ik daar blij mee, want de meester en juf hebben al wel wat kilometers afgelegd. Die gaan afgetrainde benen hebben.
Heel de dag mocht ik kijken hoe de jongens en meisjes zich amuseerden tijdens de ‘teambuilding’actitiviteit. Je kan het eigenlijk vergelijken met onze ‘fun run’ die we onlangs hebben gedaan. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik enkele kinderen op een touw zag lopen. Iedereen moest samenwerken om het touw goed strak te houden. Wauw!!! Dat was leuk!
Mijn buikje werd ’s middags goed gevuld. We kregen allemaal een lekker broodje, een gezonde appel, appelsap om te drinken en ook nog een lekker dessertje. Hmmmmm….
Toen de zon verdween, was het tijd om naar huis te gaan. Tegen vier uur wordt het hier toch wel snel koud, maar dan kruip ik dicht tegen juf Annick aan. Op reis naar IJsland ga ik toch een jasje, muts en sjaal moeten meenemen, denk ik. In plaats van in de rugzak van juf Annick werd ik nu in de rugzak van meester Jasper gezet. Hier had ik veel meer plaats. Ik wou al even oefenen, want meester Jasper gaat met het vierde leerjaar mee op
stadswandeling naar Zagreb. En joepie, ze gaan ook naar de zoo! Natuurlijk wil ik daar mee naartoe.
Juf Annick gaat met het derde leerjaar een andere activiteit doen in de buurt van de school. Die verhalen hoor ik ’s avonds wel.
Ik was toch wel blij dat we net voordat het helemaal donker was terug op school aankwamen. Het was plots harder beginnen waaien. Door storm en wind gingen we een heerlijke maaltijd zoeken. Het is te zeggen… de frituur… Je kan hier gewoon frietjes uit een automaat halen. Gek hé! Geld in de automaat steken, heel even wachten en dan is daar plots het geluid van een luikje dat open gaat. Ik kon me niet meer bedwingen! We hebben er allemaal om moeten lachen.
Nadat mijn buikje gevuld was en ik een frisse douche genomen had, was ik toch te moe om mijn verhaal te schrijven. Wel nog even ontspannen tijdens een leuke film op de laptop. Dat dacht ik toch, want juf Annick lag meteen te snurken naast mij.
En morgen… Weer een nieuw avontuur !
Youtube inhoud kan niet getoond worden met je huidige cookie-instellingen. Selecteer "Toestemmen & tonen" om de inhoud te zien en de Youtube cookie-instellingen te accepteren. Meer info kun je lezen in onze [Privacyverklaring](/privacyverklaring/. Je kunt je altijd weer afmelden via je [cookie-instellingen] /cookie-instellingen/.
Hoi iedereen!
Ik heb weer even op me laten wachten. Gisteren was dan ook een lange dag voor meester Jasper en mij. Terwijl juf Annick nog even kon slapen, zijn wij het appartement al uitgeslopen. Meester Jasper en ik vertrokken al om 8 u naar Zagreb met het 4e leerjaar. In de bus heb ik toch al stiekem het stadsplan bestudeerd. Je weet maar nooit, he.
Wat een leuke dag heb ik beleefd. De kinderen vonden mij geweldig en konden hun ogen niet van me afhouden. Er was zelfs een meisje bij dat iedere keer aan meester Jasper kwam vragen of ze me mocht aaien. Dat werd ik soms toch wel een beetje moe hoor… Sommige kinderen waren zelfs zo enthousiast dat ze vele vragen kwamen stellen aan meester Jasper. Dat vond hij ook eens fijn. 😊
Onze dag startte met een korte rondleiding door Zagreb. Leuk om zo een grote stad te mogen ontdekken. Dan was ik maar een kleine haas in zo een mooie hoofdstad. De kinderen en juffen namen me mee op tocht. Er was zelfs een plaatselijke gids die de kinderen doorheen de stad informatie gaf. In het begin van de tour kreeg elk kind een groot stadsplan, waar ze regelmatig een plaats op moesten zoeken. Dat deden ze al heel erg goed!
De plaatselijke gids bleef maar praten en praten. Mijn lange oren kregen er af en toe al pijn van. Gelukkig liep ik lekker achteraan met meester Jasper en teacher Sofija die alles voor ons vertaalde in het Engels. Heel leuk om met zo een enthousiaste leerkracht op stap te gaan. Wist je dat juf Sofija eigenlijk van Australië is. Cool hé!
Na die leuke wandeltocht langs als die mooie gebouwen zijn we met de bus verder gereden naar een museum over voertuigen, brandweerwagens en de steenkoolmijn. Hoe cool was dat! Hier kregen de kinderen een rondleiding van een uur en kon ik enkele keren op de foto. Dat was echt lachen! We gingen zelfs even onder de grond alsof we echt in een mijn zaten. Daar moest meester Jasper wel even bukken. Gelukkig kon ik er met mijn korte pootjes gewoon onder door.
Eens we terug boven kwamen was het eindelijk tijd om naar de zoo te vertrekken. Hier hadden meester Jasper en ik stiekem heel erg naar uitgekeken. In de zoo hebben we heel wat leuke dieren gezien. Zo heb ik kennis gemaakt met de stokstaartjes. Was dat fijn om iemand van mijn grootte tegen te komen. Heel nieuwsgierig keken we elkaar voor enkele minuten aan. Nog wat verder heb ik ook de leeuwen gezien, maar daar bleef ik toch maar even aan de kant zitten. Als ze mij daar zouden achterlaten, eten die mij in één hap op. Gelukkig hield meester Jasper me goed vast. Na een uurtje wandelen in de zoo werden de kinderen moe en werd het tijd voor een lange pauze. Wij dronken een lekker koffietje en de kinderen aten een broodje en daarna een lekker ijsje. Ondertussen was het al 17 u en werd het toch maar eens tijd om terug naar school te gaan.
Iedereen was een beetje uitgekeken en leek wat moe te zijn. OF dat dachten we toch… Eens in de bus kregen de kinderen een tweede adem. Ze begonnen te babbelen en na een tijdje zelfs te zingen. Dat werd soms toch wel wat druk hoor. Om half 7 kwamen we aan op school. Moe van een leuke, maar lange schooldag liepen we naar huis en konden we nog even naar de verhalen van juf Annick luisteren. Even kijken wat zij heeft beleefd….
Zoooooooo leuk om eens niet in het donker naar school te moeten wandelen, maar gewoon op het gemak te kunnen werken in het appartementje. Ik moest pas tegen 11u15 in school zijn. Maar omdat meester Jasper en Hero er niet bij waren, ben ik gelukkig al iets eerder naar school vertrokken. Het is en blijft er een doolhof, hoor. Eén groot gebouw met zoveel gangen en klassen. Elke keer lopen we er verloren. Oeps…
Toen ik in drie klassen de kinderen naar de gang zag komen om hun schoenen te wisselen, wist ik dat ik goed zat. Ik was al bang dat ik wéér de weg moest vragen… Wisten jullie dat alle kinderen hun eigen locker hebben en telkens voor ze de klas in gaan hun schoenen moeten wisselen. Gek, he. Wat me vooral verbaasde is dat ze allemaal hun veters kunnen binden, hoe jong ze ook zijn. Ze verliezen zelfs hun sleutel van hun eigen locker niet!
De jongens en meisjes waren heel enthousiast. Het was dan ook al heel lang geleden dat ze nog op schooluitstap geweest waren. Wat hebben ze van deze namiddag genoten.
We werden onderweg ergens opgewacht door meester Darko. Een meester van een lokaal schooltje op het platteland. Hij bracht een “walkie talkie” naar de juf in de bus en zo konden we contact met elkaar houden. Meester Darko reed voorop in de auto en wij volgden hem.
Onze activiteit vond heel afgelegen plaats. We moesten nog anderhalve km wandelen. Een jongen uit 3C mocht het controleren met een landmeter. Wauw! Onderweg mochten de kinderen en de juffen nog natuurlijk materiaal in het maïsveld zoeken om te knutselen. Leuk, leuk! Wat een blije gezichten.
We hebben geknutseld, gevoetbald, geschommeld (tenminste als de juffen zelf niet op de schommel zaten) en we hebben veel over de bomen, het water, dieren en oriëntatie geleerd. Hier hadden meester Jasper en Hero bij moeten zijn. Gelukkig heb ik héél veel foto’s en filmpjes gemaakt.
De anderhalve km bergop naar de bus was toch wat moeilijker hoor! Ik was toch stiekem ook wel blij dat ik Hero en meester Jasper ’s avonds terugzag en ik hun verhalen allemaal kon horen.
Morgen al de laatste schooldag hier in Varazdin. Wat zijn de dagen voorbij gevlogen.
De laatste dag in Varazdin…
Gisteren was toch even een rare dag. Ik werd het nog maar net gewoon op mijn nieuwe school en het was al tijd om terug te vertrekken. Wat jammer, zeg!
Om 8 uur was het dan zover. Meester Jasper en juf Annick gingen een presentatie geven over België en onze school. Niet zomaar voor enkele kinderen, maar meteen in de grote inkomhal van de school voor enkele klassen. Dat was toch wel heel erg spannend. Gelukkig moest ik niet veel doen en kon ik stilletjes blijven zitten aan de zijkant. Ik kreeg al zenuwen in hun plaats. De leerlingen luisterden enthousiast naar de uitleg over onze school en stelden nog heel wat vragen. Wat ben ik trots op
meester Jasper en juf Annick!
Na de presentatie stonden er weer heel wat koekjes en zoete gebakjes te wachten op mij. Wat hebben we weer gesmuld. Wat fijn om iedere keer zo verwend te worden op school. Na onze korte pauze stonden er 2 leerlingen klaar om met ons een interview af te nemen. Daar waren we eventjes
niet op voorbereid. Met klamme handjes zijn we er dan toch aan begonnen. Er zaten toch wel wat moeilijke vragen tussen hoor.
Toen was het tijd om nog een laatste lesje mee te volgen. Hiervoor gingen we naar de schuilkelder van de school. Daar stonden we toch eventjes te kijken, want die ruimte was volledig omgetoverd tot een mooie en gezellige bibliotheek. Hier kregen de kinderen van het eerste leerjaar een mooi verhaal
te horen met een Kamishibai. Gek woord hé! Een Kamishibai is eigenlijk een kleine poppenkast met vertelplaten. Wat hingen we aan de lippen van die juf tijdens het verhaal. Na het verhaal mochten de kinderen nog een leuke tekening over een fantasiesalamander maken met wasco. Ik denk dat juf
Annick en meester Jasper hier heel veel uit geleerd hebben.
Tot slot nog eens even een kijkje nemen in de enorme turnzaal van de school. Daar zouden juf Heidi en meester Ben pas jaloers op zijn!
Oh ja, nog vergeten te vertellen… Wist je dat je hier op school bij het binnen en buiten gaan je voeten moet ontsmetten! Toch wel een beetje bizar. Ik denk dat de poetsvrouwen hier wel heel erg blij mee zijn.
Om half 12 zat de schooldag er dan op en werd het tijd om afscheid te nemen. Juist op tijd, want meester Jasper en juf Annick hadden nog heel wat rommel op te ruimen in het appartement. Ik heb toch even moeten lachen hoor… Die hebben zich moeten haasten, want om half 1 moesten ze al uit
het appartement en stond er nog een afscheidsetentje gepland met enkele leerkrachten. Maar goed dat ik zo een ordelijke haas ben en mijn koffer al lang klaar stond.
Tijdens het etentje hebben we nog heel wat gebabbeld en gelachen. Wat leuk om zoveel enthousiaste en lieve vrienden te leren kennen hier.
Het was al een hele toffe belevenis en een heel avontuur. Ik ben er zeker van dat we zoveel van elkaar geleerd hebben en dat we elkaar snel nog eens zullen terugzien.
En nu… Een weekendje rust voor iedereen en je moest eens weten wat er allemaal op de planning staat.
Maar dat verhaal hoor je volgende keer !
Hello, it’s me, Hero! Hier ben ik weer. Net terug van een weekendje rust. Dat deed deugd na zo een spannend en vermoeiend weekje op een nieuwe school. Maar nu zijn de baterijen weer volledig opgeladen om de volgende nieuwe uitdaging aan te gaan.
Waar zal ik beginnen…
Vrijdagavond zijn we meteen na het etentje vertrokken naar onze nieuwe bestemming. Een leuke B&B dicht tegen de Plitvice meren. Daar konden we 2 nachten blijven slapen.
Na een lange nachtrust begon onze ochtend best speciaal. Al snel merkten we op dat het licht in de slaapkamer niet aanging en ook andere dingen deden het niet. Best lastig, kleren aandoen in het donker. Maar het is ons gelukt! Na een lekker ontbijt in het donker vertrokken we op tocht. Jammer genoeg was het wel wat aan het regenen. Het deed ons een beetje aan België denken. Die dag brachten we een bezoekje aan een grot en maakten we een hele leuke wandeling in de prachtige Kroatische natuur.
In de grot was het uitkijken geblazen, want op sommige plaatsen moesten we serieus bukken. Gelukkig kregen we bij het binnengaan allemaal een helm. Ik moest er wel even om lachen. Grappig om juf Annick en meester Jasper zo te zien. In de grot zagen we echt hele mooie dingen. Er lagen beenderen van heel erg oude grotdiertjes, er hingen vele vleermuizen en we leerden dat je echt niets ziet in een donkere grot.
Na het bezoek aan de grot hebben we genoten van een stevige wandeling in de natuur van zeker 8 km. Gelukkig moest ik dit niet alleen doen! Onderweg hebben we heel wat moeten klimmen en hielden we onze ogen op de grond gericht om de rotsen te ontwijken. Het was er zo rustig dat we konden genieten van heel wat leuke geluiden en mooie dieren. Zo zagen we een wild hert, een eekhoorn en verschillende vuursalamanders. Zoek dat maar eens op, want dat zijn echt wel heel erg coole dieren. Onderweg zijn we even gestopt om een lekker stukje fruit te eten. Wanneer we terug wilden vertrekken begon het in de bosjes te ritselen en klonken er hele rare grommende geluiden van een everzwijn. Was dat even schrikken voor ons allemaal! Juf Annick sprong bijna op meester Jasper zijn rug. Ik heb mijn lach stiekem even moeten inhouden hoor.
Na de wandeling waren mijn beentjes echt wel uitgeteld en zijn we iets gaan eten en meteen gaan slapen.
Op zondag was het weer tijd om onze tocht verder te zetten. Dit keer naar het mooiste stukje natuur in Kroatië: De Splitvice meren. Wauw!!!! Wat heb ik daar genoten van een fantastisch uitzicht en ooh zo mooie watervallen. Zoiets heb ik echt nog nooit in mijn leventje gezien. Juf Annick en meester Jasper namen me mee voor een stevige wandeling met een boottochtje. Hoe zalig was dat! Onderweg hebben we heel wat tijd genomen om wat leuke foto’s te maken. Ik hoop dat jullie er ook wat van kunnen genieten.
En nu… Gedaan met de rust want morgen weer een nieuwe stad, een nieuwe school en een nieuw avontuur. Spannend!
Hopelijk stellen jullie het ook allemaal goed daar en zien we elkaar snel weer terug.
Tot morgen allemaal!
Hero
Rovinj, wat een stad!
Mijn eerste nachtje in het nieuwe appartement. Wat heb ik toch zalig geslapen. Deze ochtend werden we op onze nieuwe school verwacht. Wat een geweldig ontvangst kregen we daar! Fijn dat ze zo naar onze komst uitkijken. Meteen kregen we een uitgebreide en enthousiaste rondleiding doorheen de school. Meester Jasper en juf Annick kregen het soms wat moeilijk om de juf bij te houden. Wat een energie daar op school! Hier zou ik me zeker thuis voelen tussen al die vrolijke kinderen en kleurrijke gangen.
Door alle drukte en fijne momenten vergaten ze mij soms zelfs voor te stellen aan de kinderen. Dat vond ik best wel grappig! Al hoop ik stiekem dat ik morgen nog wat meer tevoorschijn kan komen. 😁
Tijdens de rondleiding liepen we elke klas binnen en buiten en konden we overal ‘hello’ gaan zeggen. We konden zelfs al een kijkje gaan nemen tijdens een lesje lezen in het vierde leerjaar en een lesje Engels in het derde leerjaar. Hoe goed konden die dat, zeg! Engels in de lagere school? Ja hoor, hier krijgt iedereen al Engels vanaf het eerste leerjaar. Really nice!
Juist na de middag kregen we nog een lekkere maaltijd in de schoolkantine. Juist op tijd want we vielen bijna flauw van de honger. Wist je dat iedere kind hier van een warme lunch geniet tijdens de middag? Dat is nog een leuk ideetje voor bij ons op school.
In de late namiddag werden we rondgeleid in de oude stad door twee leerkrachten van de school. Wat een mooie dingen hebben we daar gezien! De rondleiding bracht ons volledig naar de kust en door kleine gezellige straatjes op een kleine heuvel. Heel erg gezellig daar! Jammer genoeg werd het al snel donker en konden we nog niet zoveel foto’s maken. Ik denk dat we snel nog een keertje teruggaan om nog meer leuke dingen te zien.
Eens we terug waren op het appartement werden we plots opgeschrikt door hevige knallen. Wauw!!! Toen kregen we heel wat vuurwerk te zien. Speciaal voor mij?? Ik denk het niet, maar het was zeer fijn om naar te kijken?
Morgen weer een dagje naar school om in verschillende klassen te gaan kijken! Wat heb ik er weer zin in.
Vele groetjes
Hero
Hoi allemaal
Vandaag alweer een hele interessante dag op school waarin we heel wat lessen in verschillende klassen hebben bekeken. Het begon allemaal deze ochtend toen de directeur iedereen stond op te wachten aan de schoolpoort om ons allemaal te verwelkomen. Om 8 u konden we met het 4e leerjaar mee voor een lesje op het strand. Daarvoor moesten we eerst 3 km wandelen. Wat was het moeilijk om die juf bij te houden! Wandelen leek wel joggen… We waren bijna verdwaald en de klas uit het oog verloren. Jammer genoeg begon het onderweg te regenen en zijn we halverwege op een grasveldje gestopt. Daar hebben we een toch wel gekke rekenles en een stukje turnles kunnen bewonderen. De kinderen kregen een springtouw en moesten verschillende soorten hoeken maken. Echt wel leuk om naar te kijken.
Plots werden we (zonder kinderen) opgepikt door een chauffeur en konden we terug naar de school gaan. Hierna werd het tijd om eens een kijkje te nemen in het 2e leerjaar. Zij kregen les in de turnzaal. Wist je dat ze hier geen aparte turnleerkracht hebben… Meester Ben en juf Heidi zouden hier pech hebben. Hier is het de leerkracht zelf die 3 x per week turnen geeft aan zijn klas. Stel je dat maar eens voor!
Vervolgens gingen we verder naar het 4e leerjaar. Hier stond een hele enthousiaste leerkracht les te geven over de geschiedenis van Kroatië. Daar hebben we heel wat dingen bijgeleerd. We hebben de kaart van Kroatië bestudeerd en kwamen tot de conclusie dat er nog heel wat mooie dingen te zien zijn in dit land. Daar kunnen we nog heel wat maanden mee vullen, maar zoveel tijd hebben we natuurlijk niet. 😉
En toen werd het tijd om zelf de handen uit de mouwen te steken en alweer een presentatie te geven aan het 2e middelbaar. Wat worden meester Jasper en juf Annick daar goed in. Op het einde van de presentatie kwamen er nog heel wat vragen op hen af. Leuk om zoveel interesse te zien.
Eindelijk lunchtijd! Even naar de kantine om daar lekkere spinaziepuree met vis te eten. Dat was smullen! De school heeft zelf zijn eigen drankje. De kinderen en de juffen krijgen hier tijdens de pauze en middag schoolthee. Njam njam….
Na de lunch hadden we nog even tijd om wat te babbelen met enkele leerkrachten. Dat vonden juf Annick en meester Jasper heel interessant.
In de namiddag zijn we nog een kijkje gaan nemen in het 3e leerjaar, want die hadden speciaal voor ons enkele toneeltjes voorbereid. Zooooo grappig!
En toen was het zover… Het moment waar juf Annick zo naar had uitgekeken, een lesje in het eerste leerjaar. Dat was best een speciale ervaring, want we merkten al snel dat ze hier op school nog niet zo ver als ons staan. De kinderen kunnen hier nu tellen tot 4 en leerden net het getal 4 schrijven. Het was best wel druk in de klas en dat maakte het moeilijk om op te letten. Dan is juf Annick toch wel trots op haar kindjes hoor !!!!
Het was alweer een geslaagde dag met veel nieuwe ervaringen. Ik ben benieuwd wat de volgende dagen nog gaan geven.
See you tomorrow!
Hero
What a day...
Vandaag was het letterlijk scholendag.
Ik ben nog nooit in zoveel verschillende scholen gaan kijken op één dag tijd. Het begon allemaal deze ochtend. We hadden afgesproken in de bibliotheek van de school om de planning te bespreken. Daar werd als snel duidelijk dat het een heel erg leuke dag ging worden.
Meteen stapten we in de auto en reden we naar één van de wijkscholen van Rovinj. Hier werden we meteen met open armen ontvangen met een koffie en een croissant met een lekker vulling in. Hmmm, was dat even genieten. Eens we in de gangen rondliepen, werd al snel duidelijk wat een toffe en gezellige school dat is. Mooie en kleurrijke muren, gezellige klassen en vele knutselwerkjes tegen de muren. De juffen doen er heel erg hun best!
In het eerste leerjaar kon ik even meegenieten van een heel leuk verhaaltje. Ik begreep er dan wel geen woord van, maar de prentjes waren ook heel fijn. Luister maar eens naar dat rare taaltje. Wat een gezellige leeshoeken hebben ze hier toch! Dat is nog een leuk idee voor onze school.
Na het verhaaltje kreeg ik nog een privé optreden van de kinderen. Speciaal voor mij hadden ze een liedje voorbereid en dat wilden ze heel graag tonen. Luister maar mee!
Vervolgens bracht onze gids Samanta ons naar de volgende school. Hier konden we een korte blik werpen op een heel erg mooie school met een spiksplinternieuwe turnzaal! Zo knap!
Meteen daarna werden we uitgenodigd door één van de leerkrachten van het vierde leerjaar waar we al enkele keren in de klas zijn gaan kijken. We mochten bij haar thuis genieten van enkele typische Kroatische gerechtjes. Wat een lekkere, maar ook speciale dingen stonden daar voor ons klaar! Moest ik wel even lachen toen juf Annick besefte dat ze escargots of slakken aan het eten was en dat eigenlijk totaal niet lust. Je had haar gezicht moeten zien! 😂 De juf was de slakken gewoon in haar tuin gaan zoeken en zo klaargemaakt. Meester Jasper heeft er wel echt van kunnen smullen. Wat fijn om zo’n leuke mensen te ontmoeten op ons avontuur.
Lekker gegeten en hup terug de auto in voor een bezoek aan de laatste school van vandaag. Deze lag midden in het centrum van Rovinj en was dan ook de oudste school van de stad. Het leek wel alsof de tijd er was blijven stilstaan. Pssssst... niet verder vertellen, maar eigenlijk vond ik de andere scholen toch wat leuker.
In de late namiddag waren we vrij en werd het eindelijk tijd om van de stralende zon te genieten en naar het strand te gaan. Deze keer niet in de rugzak, maar in het mandje vooraan op de fiets. De wind wapperde door mijn lange oren. Hoe zalig was dat! Tijdens dit wilde fietstochtje konden we genieten van de mooie uitzichten op de zee, het sfeervolle stadje en sloten we de dag af met een mooie zonsondergang.
What a day !
Als je op de foto's met de zwarte rand klikt, kan je nog 2 leuke filmpjes zien.
Youtube inhoud kan niet getoond worden met je huidige cookie-instellingen. Selecteer "Toestemmen & tonen" om de inhoud te zien en de Youtube cookie-instellingen te accepteren. Meer info kun je lezen in onze [Privacyverklaring](/privacyverklaring/. Je kunt je altijd weer afmelden via je [cookie-instellingen] /cookie-instellingen/.
Youtube inhoud kan niet getoond worden met je huidige cookie-instellingen. Selecteer "Toestemmen & tonen" om de inhoud te zien en de Youtube cookie-instellingen te accepteren. Meer info kun je lezen in onze [Privacyverklaring](/privacyverklaring/. Je kunt je altijd weer afmelden via je [cookie-instellingen] /cookie-instellingen/.
Hoi allemaal, hier ben ik weer met wat nieuwe verhalen.
Vandaag heb ik de allerlaatste dag hier op school gehad… Hoe jammer was dat! Ik voelde me meteen thuis op deze school en dan is vertrekken toch wel eventjes moeilijk. Gelukkig heb ik juf Annick en meester Jasper om me even te troosten.
Waar zal ik beginnen?
In de ochtend werden we weer opgewacht en konden we nog een lesje gaan bekijken in het 2e leerjaar. Toen we binnenkwamen zaten alle kinderen in een kring en was het muisstil. Op de achtergrond speelde wat Jazz muziek. Was dat raar binnenkomen. De kinderen leerden wat het muziekgenre Jazz is en leerden beschrijven hoe ze zich daarbij voelen. Hier kwamen wel leuke antwoorden uit. Vervolgens kregen ze om 9 u in de ochtend een muzische les waarbij de kinderen moesten samenwerken om een herfstportret te maken. Toch een beetje gek zo in de ochtend… De kinderen tekenden eerst een mannetje met een lijfje en moesten herfstbladeren gaan zoeken buiten de school en die opplakken als haren, handen,… Hier werd meteen duidelijk wie goed kon samenwerken en wie nog wat moet oefenen. Vervolgens werd er nog een verjaardag gevierd en zongen ze nog enkele liedjes.
Toen kregen de kinderen een pauze en moesten we weer verder. Meester Jasper en juf Annick hadden nu een meeting met de juf die alles van internationalisering regelt op school. Daar hebben ze zeker een uur zitten babbelen. Ik denk dat het heel interessant was, maar bleef toch maar wat aan de zijkant zitten.
Normaal gezien moesten meester Jasper en juf Annick nu nog een presentatie geven over onze school, maar dat kon jammer genoeg niet doorgaan, omdat er een klas in quarantaine zit. Dan maar even een online les met de Engelse juf meevolgen. Dat was ook eens leuk om te zien. Toch wel even schrikken toen de kinderen opeens vragen mochten stellen over ons land. Wist ik daar even niet wat zeggen.
Tijdens onze allerlaatste les hier in Kroatië kregen we een presentatie van grade 8 (2e middelbaar bij ons). In deze presentatie vertelden de kinderen over een project dat ze enkele jaren geleden hebben gemaakt. ‘Country in a box’ heet het. Hoe leuk was dat! In deze box zaten heel wat dingen om hun land aan ons voor te stellen zoals: typische gebouwen, spelletjes, snoepjes, de vlag en nog veel meer. Dat is ook een leuk idee om in onze school uit te proberen, zeg!
En toen werd het tijd om afscheid te nemen van een fantastische school met zoveel leuke leerkrachten en kinderen. Nog even de directeur gaan bedanken en nog een fotootje voor de school met de juf die alles voor ons heeft geregeld. Wat gaan we haar snelle tempo en de school toch missen hoor. … Wist je dat er ook 2 juffen van hier naar onze school komen binnenkort. Dat gaat ook heel erg leuk worden, denk ik.
In de late namiddag werd het tijd voor een siësta. 😁 Meester Jasper, juf Annick en ik werden opeens zo moe dat we even moesten gaan liggen. Het was dan ook zo een fijne, maar vermoeiende week geweest. In de avond zijn we nog voor een laatste keer het mooie stadje Rovinj in gegaan om nog wat mooie foto’s te maken en nog een laatste keer lekker te gaan eten. Ik ga het hier toch een beetje missen hoor.
Morgen nog een leuke dag vakantie in Pula en dan zit het mooie avontuur er jammer genoeg op. Neem morgen dus nog zeker een kijkje naar wat we allemaal gezien hebben.
Fijne vakantie allemaal!!
Hero
Dobar Dan & Zbogom
Dat betekent goeiedag & tot ziens in het Kroatisch. Vandaag een hele leuke, maar toch ook een rare dag. In de ochtend zijn we wat langer blijven liggen en hebben we genoten van een lekker eitje en wat spek. Dat heeft meester Jasper goed gedaan, zeg. Toen moesten we beginnen opruimen, want ja we hadden toch wel wat rommel gemaakt. Ons verhaal was hier afgerond, dus gingen we verder op een laatste tocht naar Pula. Pula is een ander havenstadje iets meer naar het Zuiden. Hier blijven we één nacht en dan door naar de hoofdstad van Kroatië.
Bij het aankomen in Pula keken we meteen op het reusachtige amfitheater van de stad. Wauw!!! Hoe mooi is dat. Daar moesten we dan ook meteen een bezoekje aan brengen. Hoe knap om te zien hoe zoiets oud nog altijd bestaat. We hebben dan ook even ons best gedaan om enkele mooie foto’s te maken. Ik werd zelfs even in de lucht gegooid en oef, gelukkig ook weer opgevangen.
Namiddag hebben we nog een wandeling gemaakt in het oude stadscentrum en hebben we Zero Street ontdekt. Dat is een ondergrondse straat onder het stadscentrum. Het brengt je op een snelle manier op verschillende plaatsen in de stad. Echt cool hoor!
In de avond zijn we nog een laatste keer lekker gaan eten en hebben we kunnen terugkijken op een hele mooie reis. Een avond met lekker eten, goed gezelschap, livemuziek en een verlichte fontein. Wat moet je nog meer hebben.
Aan alle leuke liedjes komt een einde en ons liedje is nu uitgezongen. 😂 Maar we kijken terug naar een geweldig, fantastisch en super groot avontuur! Wat waren we soms verbaasd en wat hebben we enorm veel gelachen. Het is een ervaring geweest dat we altijd zullen blijven onthouden en dat we met ons meenemen naar de Picardschool.
Hopelijk hebben jullie er even hard van genoten als juf Annick, meester Jasper en ik. We zien jullie heel snel terug op school, maar eerst voor iedereen een hele fijne vakantie.
Tot snel voor een nieuw avontuur!
Hero
Prettig bezoek!
Ik die dacht dat de reis erop zat... Maar toen we bij de luchthaven aankwamen, liepen we toch zeker niet juf Indra en juf Greta tegen het lijf. Wat een toeval!
Zij wilden graag nog een bezoekje brengen aan de hoofdstad van Kroatië. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen. Mijn oortjes begonnen al te flapperen bij het vooruitzicht van nog een paar dagen in dit mooi land. Met ons vijfjes ontdekten we Zagreb, een mooie oude stad met vele prachtige gebouwen en parken.
Op 1 november, net zoals in België, vieren ze hier Allerheiligen. We bezochten één van de grootste begraafplaatsen van Europa. Waaaaauw!!!!
Zoveel bloemen en kaarsen had ik nog nooit bij elkaar gezien. Het kerkhof was zo uitgestrekt dat je zelfs het einde niet kon zien.
In Kroatië zijn er ook heel veel musea. Jammer genoeg zijn er heel veel gesloten omwille van een aardbeving, een jaartje geleden. Één van de mooiste waar ik mee naartoe mocht gaan was het museum van de illusies. Hier stonden we een aantal keren perplex en wisten niet hoe dat alles in elkaar stak. Zelfs de drie juffen en de meester stonden met hun mond vol tanden.
Wat hebben we hier heel veel gewandeld, mijn pootjes werden er moe van. We konden zelfs wandelen door een tunnel met vele gangen. De tunnel liep onder de stad door en zo geraakten we van de ene kant naar de andere kant.
We wandelden ook langs een park met een grote fontein. Het ideale moment om mij eventjes op te frissen. Juf Greta heeft mij hier geholpen om mijn pootjes te wassen, zodat ik er weer even tegen kon.
In de stad stonden ook heel veel mooie standbeelden. Juf Indra vond het heel leuk om te poseren met een standbeeld.
Nu moet ik toch echt wel naar bed, want morgenvroeg moeten we op tijd opstaan zodat we ons vliegtuig niet missen!!! Want meester Jasper en juf Annick brengen mij morgen weer veilig terug naar de Picardschool. En dan zit dit avontuur er echt volledig op.
Ik kijk al uit naar het volgende avontuur! Jullie hopelijk ook!